ทัณฑ์รักอสูรร้าย - อัญญาณี

ดวง ตาสีเขียวมองร่างเปลือยของสาวน้อยตรงหน้าด้วยสายตาแค้นเคือง ดุดัน
เธอถอยร่นหนีเขาอย่างหวาดผวา ตื่นกลัว ตกใจ
ดวงหน้างามสั่นไปมาจนเส้นผมสลวยปลิวไสว เมื่อเห็นเขาถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ
อย่างใจเย็น ปรางค์รวีพยายามถอดโซ่ตรวนที่จองจำอยู่ที่ข้อเท้า
เพื่อที่เธอจะหนีอสูรร้ายที่กำลังย่างกรายขึ้นมาบนเตียง
ในสภาพที่ไร้ซึ่งอาภรณ์

เธอ
คิดเหรอว่าจะหนีฉันพ้น?..ไม่มีทาง..ผู้หญิงใจร้ายฆ่าได้แม้กระทั่งลูกของตัว
เอง
ไม่สมควรจะได้รับความปราณีจากฉัน..เธอจะต้องถูกจองจำจนกว่าเธอจะให้กำเนิด
ลูกของฉัน เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะส่งเธอไปลงนรกด้วยตัวของฉันเอง

เขา พูดเสียงเข้มกัดกรามทั้งสองข้างแน่น ใบหน้าคมแกร่งบึ้งตึง
แววตาของเขาไร้ซึ่งแสงของคำว่าปราณี
ปรางค์รวีอยากจะอธิบายให้เขาได้รับรู้เหลือเกินว่า
สิ่งที่เขารับรู้ว่ามันผิดทั้งหมด
เหตุการณ์ในครั้งนั้นเธอไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น
หากแต่คำพูดที่จะร้องค้านออกไป
ถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากหนาที่ประทับลงมาอย่างป่าเถื่อน จาบจ้วงและดุดัน
มือของเขาจับต้องร่างเปลือยของเธออย่างไม่ปราณี โหดร้าย
ร่างกายสาวร้าวระบมไม่ต่างกับหัวใจที่ร้าวราน
จะมีวันไหนบ้างที่เธอได้รับความรักจากเขา

จำใส่สมองของเธอไว้..ต่อไปนี้เธอคือทาสของฉัน ทาสของความใคร่ที่ไม่มีวันหนีพ้นหรือเป็นอิสระได้

เขา พูดกระซิบชิดเรียวปากนุ่มที่มีเลือดไหลซึมออกมา
หญิงสาวเผยอปากที่จะปลดปล่อยคำอธิบายให้เขาฟัง
หากแต่ผ้าผืนใหญ่ถูกนำมาปิดที่ริมฝีปาก มือทั้งสอง
ข้างที่ว่างอยู่จึงเป็นสิ่งเดียวที่สามารถปกป้องตัวเองได้
เธอทุบร่างหนาไม่เลือกที่ มีแรงมากเท่าไหร่กระหน่ำไปที่ร่างหนามากเท่านั้น
หากแต่...ข้อมือทั้งสองข้างของเธอกลับถูกมือหนารวบเอาไว้
ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังถูกพันธนาการด้วยเชือกเส้นใหญ่
จับขึงกับซี่ของเตียงไม้หัวเตียง เธอหมดสิ้นอิสรภาพทันที
น้ำตาไหลอาบเป็นทางเมื่อขาเรียวทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกัน
และจากนั้นความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสได้เริ่มขึ้น