กลลวงบ่วงอรารถนา - ติยากร

"morning kiss คนดี" ชวนากรผลักอกของเขา แล้วจึงถอยห่างออกมาเมื่อเห็นว่าตรงนั้นมันไม่เหมาะสมสำหรับการยืนกอดจูบเลิฟซีน "ไปยืนโชว์อะไรตรงนั้น คุณจะบ้าหรือไง" ว่าแล้วจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งลงบนเตียง ภัทรดนัยร้องอ่อรับในคอด้วยความเข้าใจแล้วเดินกลับเข้ามา พร้อมกับนั่งลงข้างๆ หญิงสาวหน้าหงิกเพราะอารมณ์บูด "อย่ามาหาเรื่องในคนเขานินทาแล้วเรื่องมันจะกลายเป็นในแบบที่คุณต้องการนะ ภัทรดนัย" ภัทรดนัยยิ้มรับคำกล่าวของคนหัวไว เขาโอบกอดร่างของเธอไว้แนบอกแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัยที่เรียกได้ว่าแกล้งโง่ "แบบไหนหรอ" "ก็ลากฉันเข้าไปร่วมวงตระกูลไฮโซของคุณไง" เสียงเธอเธอเขียวขึ้นมาตามแรงอารมณ์ ซั่งภัทรดนัยหาได้สนใจไม่ เขาครางอือออในลำคอรับหน้าตาเฉย "ฉลาด" ว่าแค่นั้นก็ผลักให้ร่างของหญิงสาวนอนลงกลางเตียง ก่อนจะทำท่าทางหี่นกระหายน่าเกลียดใส่ชวนากร หญิงสาวปัดมือที่ลูบลำคอของเธอออกแล้วจึงพลิกตัวมายืนกับพื้นออกห่างจากเขาไปหลายเมตรเพื่อความปลอดภัย "คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวหรือไง" "ผมคิดอยู่หลายเรื่อง แต่เห็นหน้าคุณทีไรก็คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวอย่างช่วยไม่ได้" คนที่หน้าหนาตอบแบบไม่ทุกข์ร้อน เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและนั่นทำให้ชวนากรสะดุ้งถอยไปยืนห่างจากเขาอีกหลายเมตร "กลัวอะไร ผมก็แค่จะบอกว่าเสื้อผ้าผมอยู่ในรถ บอกคนเอามาให้ที ไม่อยากโชว์หุ่นอยู่แบบนี้ไปตลอดหรอกนะครับ" คนยืนเปลือยอกยกมือเสมอไหล่บอกว่ายอมแพ้ และไม่ได้จะทำอะไรที่ตื่นเต้นเร้าใจ เขายิ้มพอใจเมื่อหญิงสาวคว้าเสื้อผ้ามาสวมง่ายๆ เพื่อไปเอาสัมภาระให้เขาด้วยตนเอง "รออยู่ในนี้ อย่าเดินเพ่นพ่าน"